Mumia sprzed 5 tys. lat i niezwykły sekret kobiety z Peru: dziób tukana i słodkie ziemniaki

Spis treści: Odkrycie mumii na stanowisku Áspero Lista niezwykłych skarbów w grobie Kim była zmarła kobieta? Do tego niezwykłego odkrycia doszło na stanowisku archeologicznym Áspero w prowincji Barranca, które usytuowane jest w zachodniej części Peru, niedaleko linii brzegowej Pacyfiku. Kierowniczką badań była dr Ruth Shady Solís. Odkrycie mumii na stanowisku Áspero Grób kobiety znajdował się w budynku określonym przez archeologów jako Huaca de los Ídolos. Szczątki należą do kobiety zmarłej w wieku 20–35 lat. Kobieta należała do społeczności cywilizacji Caral (3000–1800 p.n.e.). Dlaczego pochówek jest wyjątkowy? Przede wszystkim ciało zachowało się w nadzwyczaj dobrym stanie – pokrywa je nadal skóra i włosy. Widoczne są też paznokcie. Archeolodzy odkrywają w tym rejonie Peru z reguły tylko szkielety. Tkanki miękkie ulegają rozkładowi. To nie wszystko. Naturalnie zmumifikowane ciało było owinięte między innymi w tkaniny wykonane z bawełny i trzcinowe maty. Był też panel, w który wpleciono pióra ary – legendarnej papugi występującej w Ameryce Południowej. To jeden z najstarszych przykładów ich wykorzystania w takim celu. Na głowie zmarłej umieszczono rodzaj czapki wykonanej z naturalnych włókien roślinnych. Specjaliści podkreślają, że te znaleziska potwierdzają wysoki poziom technik tkackich i zdobniczych wśród przedstawicieli cywilizacji Caral. Lista niezwykłych skarbów w grobie Świetnie zachowane ciało to tylko jedno zaskoczenie dla badaczy. Komora grobowa była wypełniona po brzegi wspaniałymi darami. Wśród darów znalazły się: trzy podłużne naczynia przypominające butelki, cztery koszyki z trzciny, igła pokryta misternie wykonanymi wzorami, muszla ślimaka amazońskiego, dziób tukana inkrustowany zielonymi i brązowymi koralikami, sieć rybacka, około trzydziestu słodkich ziemniaków, narzędzia tkackie. Kim była zmarła kobieta? Forma pochówku i liczne dary każą sądzić badaczom, że zmarła zajmowała ważną pozycję w tej starożytnej społeczności, bądź wywodziła się z elity. Na stanowisku archeologicznym Áspero wykopaliska trwają już od dwóch dekad. Osada zajmowała powierzchnię blisko 19 hektarów. Znaleziska świadczą o tym, że społeczność Caral była blisko związana z oceanem i korzystała z jego zasobów. Jednocześnie ta kultura prowadziła wymianę na krótkie i długie dystanse, również z ludami zamieszkującymi bardziej odległe góry i puszcze. Nazwa cywilizacji Cara pochodzi od stanowiska archeologicznego Caral-Supe, które znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Kompleks zajmuje kilkaset hektarów powierzchni i określany bywa jako najstarszy ośrodek cywilizacji w obu Amerykach. Do naszych czasów zachowała się tutaj monumentalna kamienna architektura. Źródło: Ministerstwo Kultury Peru Nasz autor